Eén-jarig bestaan
Chiropractie de Noorderling bestaat morgen 1 jaar.
Irma's Blog
Lummeltijd
Ik heb er een week vakantie opzitten. Dat was lang geleden, en het was sinds de start van de praktijk ook de eerste vakantie waarin ik mijn praktijktelefoon thuis liet. Zelfstandig ondernemers zijn vaak geneigd het harde werken altijd maar door te laten gaan, en nemen niet vaak vakantie of rustmomenten. Helaas kan ik niet zeggen dat dat bij ons anders is (maar alles valt te leren). Bijna waren we, toen ons bruiloftsbezoek in Frankrijk met daaraan gekoppelde kampeervakantie niet door bleek te kunnen gaan, van plan onze zomervakantie geheel te laten vallen.
Slaap, mama en papa, slaap
Met enige regelmaat zie ik ze tegenover me zitten: ouders van jonge baby’s met flinke wallen onder hun ogen en een verminderd vermogen om een normaal gesprek te voeren. Hun kind slaapt niet, nauwelijks, onregelmatig, laat zich niet wegleggen of slaapt alleen op de borst van papa of aan de borst van mama. Het betreffende kindje ligt voor me op het aankleedkussen en ik zie de ouders worstelen met hun concentratie. Ze reageren afgevlakt of soms zijn de vragen die ik stel te moeilijk voor hun denkvermogen op dat moment. Soms verdrietig, wanhopig, twijfelen aan hun capaciteiten als ouder of neigen naar het depressieve.
Terugblik op 2019
De laatste week van 2019 is ingeluid. Een patiënte omschreef de laatste dagen van zo’n jaar als ‘een mooi moment om te cocoonen met je familie en stil te staan bij het afgelopen jaar’. Het leek me ook een mooi moment om even terug te blikken op het afgelopen jaar en de start van de praktijk, die nu vier maanden bestaat.
Chiro-wat?
Toen ik 9 jaar geleden besloot om in Engeland chiropractie te gaan studeren, keken mensen me vaak met opgetrokken wenkbrauwen aan als ik vertelde wat ik ging doen. Het woord ‘chiropractie’ was ze vaak niet eens bekend, laat staan dat ze wisten wat het inhield. Tegenwoordig is dat anders. De meeste mensen hebben inmiddels wel van chiropractie gehoord, hebben er een beeld bij of zijn zelf wel eens naar een chiropractor geweest.
Openingsblog: even voorstellen
Het is alweer bijna 9 jaar geleden dat ik, met een koffer in elke hand, richting de gate liep waar het vliegtuig op mij stond te wachten. Ik had zojuist voor langere tijd afscheid genomen van mijn ouders en mijn vriend. Ik weet nog dat de wieltjes van één van mijn koffers erg dicht bij elkaar zaten, waardoor deze veel te zware koffer steeds kapseisde.
Slaap, mama en papa, slaap
Met enige regelmaat zie ik ze tegenover me zitten: ouders van jonge baby’s met flinke wallen onder hun ogen en een verminderd vermogen om een normaal gesprek te voeren. Hun kind slaapt niet, nauwelijks, onregelmatig, laat zich niet wegleggen of slaapt alleen op de borst van papa of aan de borst van mama. Het betreffende kindje ligt voor me op het aankleedkussen en ik zie de ouders worstelen met hun concentratie. Ze reageren afgevlakt of soms zijn de vragen die ik stel te moeilijk voor hun denkvermogen op dat moment. Soms verdrietig, wanhopig, twijfelen aan hun capaciteiten als ouder of neigen naar het depressieve.
Terugblik op 2019
De laatste week van 2019 is ingeluid. Een patiënte omschreef de laatste dagen van zo’n jaar als ‘een mooi moment om te cocoonen met je familie en stil te staan bij het afgelopen jaar’. Het leek me ook een mooi moment om even terug te blikken op het afgelopen jaar en de start van de praktijk, die nu vier maanden bestaat.
Chiro-wat?
Toen ik 9 jaar geleden besloot om in Engeland chiropractie te gaan studeren, keken mensen me vaak met opgetrokken wenkbrauwen aan als ik vertelde wat ik ging doen. Het woord ‘chiropractie’ was ze vaak niet eens bekend, laat staan dat ze wisten wat het inhield. Tegenwoordig is dat anders. De meeste mensen hebben inmiddels wel van chiropractie gehoord, hebben er een beeld bij of zijn zelf wel eens naar een chiropractor geweest.
Openingsblog: even voorstellen
Het is alweer bijna 9 jaar geleden dat ik, met een koffer in elke hand, richting de gate liep waar het vliegtuig op mij stond te wachten. Ik had zojuist voor langere tijd afscheid genomen van mijn ouders en mijn vriend. Ik weet nog dat de wieltjes van één van mijn koffers erg dicht bij elkaar zaten, waardoor deze veel te zware koffer steeds kapseisde.